Թշնամու հրոսակները հարձակվում են մի քաղաքի վրա: Բնակիչները փախչում են դեպի գետը` անցնելու համար մյուս ափ, որպեսզի փրկվեն: Ծանր քայլերով, քրտինքը երեսին գետին է մոտենում մի արհեստավոր` մի հսկա պարկ ուսին շալակած:
Ափի մոտ կանգնած մի փոքրիկ նավակի միջից մի մարդ ասում է.
-Եղբայր, պարկդ թող ու մտիր նավակ: Այն կարող է միայն երկու մարդ տեղափոխել դեպի փրկության ափ:
Արհեստավորը պատասխանում է.
-Չեմ կարող իմ պարկը թողնել ու դրանից հրաժարվել: Այն լցված է այն քարերով, որոնցով քաղաքի մեր բնակիչներն ինձ հարվածել են ու ցավ պատճառել: Իսկ ես դրանք հավաքել եմ ու մյուս ափ պիտի անցկացնեմ, որ նույն քարերով ինձ ցավ պատճառողներին հարվածեմ:
-Եղբայր, դու այդպես և նավակը կխորրտակես, և ինձ և քեզ քո պարկի հետ միասին: արդ, դատարկիր այն ու նավակ մտիր:
Սակայն արհեստավորը պարկը դնում է գետնին, բացում պարկի բերանը, հանում տարբեր չափերի քարերը ու մինչև հիմա որոշում, թե ինչ մեծության և չափի քարերը թողնի իր պարկում...

Պարկերը շալակ ... Շարունակել ընթերցել »

Մի անգամ Ուսուցիչը հարցրեց աշակերտներին.
-Երբ մարդիկ վիճում են, ինչո՞ւ են նրանք բղավում:
-Որովհետեւ կորցնում են հանգստությունը,- ասաց նրանցից մեկը:
-Բայց ինչո՞ւ է պետք բղավել, եթե դիմացինդ անմիջապես քո կողքին է,- հարցրեց Ուսուցիչը:- Հնարավոր չէ՞ նրա հետ հանգիստ խոսել: Ինչո՞ւ է պարտադիր բղավել:
 Աշակերտներն իրենց պատասխաններն առաջարկեցին, բայց դրանցից ոչ մեկը Ուսուցչին չգոհացրեց: Վերջապես նա բացատրեց.
 - Երբ մարդիկ միմյանցից դըժգոհ են եւ վիճում են, նրանց սրտերը հեռանում են իրարից: Դրա համար էլ միմյանց լսելու համար նրանք բղավում են: Որքան ուժեղ են վիրավորվում իրարից, այնքան բարձր են գոռում:
 Իսկ ի՞նչ է կատարվում, երբ մարդիկ սիրահարվում են: Նրանք չեն բղավում, ընդհակառակը, հանգիստ են խոսում: Քանի որ նրանց սրտերը իրար շատ մոտիկ են գտնվում, եւ հեռավորությունը նրանց միջեւ շատ փոքր է:
 Երբ ավելի են սիրահարվում, ի՞նչ է կատարվում: Նրանք չեն խոսում, այլ պարզապես շշնջում են իրար եւ իրենց սիրուն շ ... Շարունակել ընթերցել »

 Ամբրոսիոս անունով հռչակավոր մի ճգնավոր է լինում: Նրա համբավը և հրաշագործությունները ամենուր տարածված են լինում: Մի երիտասարդ ցանկանում է նրա աշակերտը դառնալ, ավելի ճանաչել Աստծուն, նվիրվել հոգևոր կյանքին: Մի անգամ հանդիպում է մի ծերունու, ով նրան ասում է.
 - Եթե ուզում ես ավելին գիտենալ Աստծու մասին, այդ դեպքում փնտրիր Ամբրոսիոս ճգնավորին, նա քո առջև կբացահայտի Աստծո խորհուրդները: Երիտասարդը ճամփա է ընկնում ու գտնում հռչակավոր սրբին ու ասում.
 - Հա’յր սուրբ, մանկությունիցս Աստծուն եմ փնտրել ու կամեցել Նրան լավ ճանաչել, Նրա ճանապարհներն ու շավիղներն իմանալ ու Նրան հետևել: Խնդրում եմ, ընդունիր ինձ որպես աշակերտ քեզ մոտ: Ճգնավորը նայում է երիտասարդին, ժպտում ու հարցնում.
 - Արդյո՞ք կարող ես թողնել աշխարհը և հետևել ինձ;
 - Կարող եմ,- պատասխանում է երիտասարդը:
Ճգնավորն ասում է.
 - Այդ դեպքում, հետևիր ինձ ու լսիր, թե Տիրոջ մասին քեզ ինչ կասեմ ու կպատմեմ, և թե ինչպես է պետք հոգևոր կյանք ... Շարունակել ընթերցել »

Չորս մոմեր այրվում էին դանդաղ: Լռություն էր և լսվում էր նրանց զրույցը: Առաջինն ասաց.
- Ես խաղաղությունն եմ, մարդիկ չեն հասցնում ինձ պահել, կհանգչեմ, - ասաց և թուլացրեց կրակը ու մարեց: Երկրորդն ասաց.
- Ես հավատն եմ, ավելորդ եմ, մարդիկ չեն ուզում իմանալ իմ մասին, իմաստ չունի վառված մնալ:Երբ ավարտեց խոսքը, փչեց թույլ զեփյուռը և հանգցրեց նրան: Երրորդ մոմը արտահայտվեց տխուր.
- Ես սերն եմ: Էլ ուժ չունեմ, մարդիկ չեն հավատում իմ կարևորությանը. մոռանում են նույնիսկ իրենց սիրելիներին,-ասաց և անմիջապես հանգավ:
Այդ պահին ներս մտավ մի երեխա, տեսավ երեք մոմորը հանգած:
- Ի՞նչ է սա, դուք պետք է մինչև վերջ վառվեք,-ասաց ու սկսեց լացել:Այդ ժամանակ խոսեց չորրորդ մոմը.
- Քանի դեռ ես կրակ ունեմ,կվառենք մյուս մոմերը: Ես հույսն եմ: Եւ փայլող աչքերով երեխան հույսի մոմով վառեց մյուսները: